Met opengeslagen portemonnee
loopt mijn oma trots door de winkels heen. Het liefst laat ze aan iedereen die
ze tegenkomt de foto’s van haar kleinkinderen zien. Ze is trots. Trots als een
pauw. Ze vertelt aan iedereen die het wil weten, maar ook die het niet wil
weten, hoe haar kleinkinderen heten, hoe oud ze zijn en het liefst nog meer irrelevante informatie.
Naast deze trotse oma’s, en
soms ook opa’s, zijn er ook nog trotse ouders. Ook zij zijn soms in het bezit
van deze waardevolle pasfoto’s. Al lijkt het er wel op dat deze pasfoto’s aan
het verdwijnen zijn uit menig
portemonnee. De Facebook – mama’s zijn namelijk in opkomst.
De Facebook – mama’s zijn
promotors. Oftewel, mama’s die reclame maken. Reclame voor hun eigen kind. Wie
zo’n Facebook – mama op Facebook heeft zal ongetwijfeld begrijpen wat ik
bedoel. Zo niet, dan hier een korte toelichting. Facebook – mama’s zetten wekelijks,
al dan niet dagelijks, Facebook statussen op Facebook over de belevenissen van
hun kind. Zo horen we wanneer Kaatje voor het eerst naar de kapper is geweest
en wanneer Keesje voor het eerst zijn grote boodschap op het grote mensen toilet
heeft gedaan. Helaas voor mij, blijft het niet altijd bij eenzame statussen,
maar worden deze berichtjes vaak vergezeld door foto’s. Blote billetjes,
snottebellen tot op de grond en gezichtjes onder gesmeerd met Olvarit, niks is
te gek voor deze Facebook – mama’s.
Waar komt deze Facebook promotie
vandaan? Ouders, grootouders, ze zijn trots, maar is trots het enige waar deze
promotie op gebaseerd is? Is het een strijd onderling? Wie heeft de leukste
kinderen van allemaal? Welk kind is het knapst, liefst, slimst? Dit blijft mij
nog onbekend. Het enige wat ik hoop, is dat deze Facebook – mama’s zich niet
gaan uitbreiden en dat aan deze trend snel een einde komt.
Want niet alleen zichzelf,
maar ook hun kinderen zetten ze hiermee voorschut. Iets wat deze mama’s meestal
niet doorhebben is dat de foto’s soms nog jaren rondzwerven op het internet. Is
het toch even gênant als je over twintig jaar op sollicitatiegesprek komt en je
wellicht toekomstige werkgever met een foto aan komt zetten waarbij je op het
toilet zit. ‘Je eerste grote boodschap’, vertelt hij erbij.
Zie je het liefst zoveel
mogelijk foto’s van huilende kinderen, bekijk dan de fotoreportage 'End Times' van Jill Greenberg op http://www.art.jillgreenberg.com/tagged/end-times.
Leuk artikel ! Komt me idd bekend voor, een moeder die fotos van me deelt, gelukkig is mijn eerste boodschap een geheime missie gebleven :)
BeantwoordenVerwijderenDankjewel! Leuk om te horen dat het ook echt herkenbaar is.
Verwijderen